به نام خالق عشق
شاید دردناک ترین حکایت دنیا این باشد :
در روزگاران دور خداوندیبود که عشقرا خلق کرد تا مخلوقاتش عاشقششوند و مسحور غیر او نشوند
سپس مخلوقاتشرا به جایگاهی بسیار دور تبعید کرد تا دلبری کند و مخلوقاتشبرای رسیدن به پروردگارشانتلاش کنند
اما آنها دلبسته‌ی تبعیدگاهشان شدند و از مقصودشانغافل گشتند
خدایشان اما از مخلوقاتشغافل نبود ؛ پس از میان آنها کسانی را برگزید تا عشق الهیرا یادآور شوند
آنهابازگشت به سوی خالقشانرا انکار کردند و اولیای برگزیده را یک به یک از میان برداشتند
و صاحبان تفکر قطعا میدانند روزی فرا خواهد رسید که همه‌ی مخلوقاتدر پیشگاه خداوندحاضر خواهیم گشت
و شرم بر ما زمانیکه که خداوندمانگلایه کند:
ای انسان مابه خاطر عشقبه توفرشته‌ی مقرب درگاهمان را از خویش راندیم و تووسوسه‌های او را به ماترجیح دادی؟
مازمین را که تبعیدگاهِ توبود برایت مملوء از نعمات قرار دادیم و توسرکشی کردی؟
مابه تووعده نعمات جاویدان دادیم و تونعمات فانی تبعیدگاهت را ترجیح دادی؟
و‌‌ان‌روز قطعا روز حسرت بسیاری از ماست.
یقینا آنانکه دل در گرو غیر خداداشتند از زیان دیده گان خواهند بود.
و آنانکه عاشقیکردند قطعا در آغوش پروردگارشانجای خواهند گرفت
و خوش به سعادتشان